Thursday, January 08, 2009

Kepada pihak yang berkenaan,

Jangan ingat aku duduk sini goyang kaki boleh buat bodoh je bila dengar Ayah sakit. Korang tak tau situasi aku kat sini jangan simply nak pikir yang bukan-bukan. Korang ingat hati aku tenang ke bila Ayah asyik keluar masuk CCU, di bawah pengawasan doktor 24/7? Ingat aku boleh bergelak ketawa senang hati ke bila keadaan jadi worst macam ni dan aku hanya boleh menangis berdoa dari jauh? Korang ingat boleh ke sekelip mata aku muncul je terus jejak kaki depan Ayah? Ada pulak kan duit nak turun dari langit terus bertukar jadi tiket kapal terbang bagi aku balik sekelip mata? Korang paham ke apa yang aku rasa sekarang ni?

Ayah tu dah sakit tunggu masa je nak pergi, boleh lagi kan korang ikut kepala otak korang je? Payah sangat ke nak turun berjemaah kat surau? Tak payah cakap jemaah la kan, setakat nak bangun Subuh pun nak kena kejutkan jugak? Maghrib agaknya kat mana korang solat ye? Ayah dah sakit camtu, takkan Ayah jugak nak kena kejut korang bangun solat pagi-pagi? Ayah sendiri pun terketar-ketar nak turun tangga pi solat kat surau, ada ke korang nak pimpin tangan dia?

Aku memang kecewa gila dengan sikap korang sekarang ni. Korang tau tak apa ayat pertama yang keluar dari mulut Ayah bila dia sedar kat CCU hari tu? Dia cakap yang dia sedih anak-anak lelaki dia tak nak solat jemaah dekat surau, dia sedih anak perempuan dia payah nak bangun solat Subuh, even dia dah kejut bersungguh-sungguh. Korang pernah pikir tak perasaan dia?

Sekarang ni dalam keadaan dia kritikal pun, ada korang peduli ke nak ambik hati dia? Nak bagi hati dia tenang sikit? Payah sangat ke korang nak solat jemaah? Kalau korang boleh habiskan masa dengan duduk depan komputer dua tiga jam sehari, bergayut layan kekasih kat telefon, berbalas sms, payah sangat ke habiskan 15 minit sehari berjemaah kat surau, atau bangun solat Subuh sendiri, tak payah dikejutkan?

Aku rasa korang memang nak sangat tengok Ayah mati kot. Lepas tu dah takde sape yang akan bebel dekat korang kan? Dah takde sape nak bising korang lengahkan waktu solat, yang kacau mimpi indah korang tiap-tiap hari kejutkan solat Subuh? Itu yang korang nak agaknya.

Camni je la. Aku cadangkan, buat masa ni, korang berambus je la dari rumah tu. Tak payah balik rumah lagi bagus. Korang pun ada je tempat korang boleh tidur kan? Lagi bagus kalau buat masa ni, korang takde depan mata Ayah, takde tambah beban orang tua tu nak pikir pasal solat korang. Nanti esok lusa Ayah dah mati, dah selamat kebumi, time tu korang pun dah bebas, takde sape nak bising kat korang, korang boleh la balik rumah, dan teruskan ape yang korang suka buat. Tak nak solat ke, nak tunggang terbalik ke, lantak korang la. Korang bukan peduli pun Ayah tu ade ke tak kan?

Aku memang kecewa sangat dengan perangai korang. Kalau apa-apa jadi dekat Ayah dalam masa terdekat ni, aku memang salahkan korang sepenuhnya, dan aku takkan maafkan korang sampai bila-bila. Korang tanggung sendiri la dosa kat Ayah sampai korang mati esok. Aku harap Allah akan bagi balasan yang seadilnya kat korang atas layanan buruk korang kat Ayah selama ni.

No comments: